Het verhaal van Hadija. Een meisje van acht jaar uit Ghana. Vorige week niet, zij was voor de zoveelste keer ziek. Diarree. Een gevaar. Voor haar leven, voor haar toekomst. Maar er is een oplossing: een toilet.
Het was vorige week al de zoveelste keer dat Hadija diarree had. En ook al de zoveelste keer dat zij op school lessen moest missen. Moedeloos wordt ze er van. Maar ze is ook bang. Bang dat haar hetzelfde zal overkomen als haar buurmeisje Asana. Hadija speelde vaak met Asana, bij wie de diarree maar niet over ging. Uiteindelijk is het Asana fataal geworden en is ze overleden.
Van dichtbij heeft Hadija gezien wat de gevolgen van aanhoudende diarree zijn. Niet zo gek dat zij in paniek raakt, als het haar wéér overkomt. Zal haar hetzelfde overkomen als haar buurmeisje van drie jaar?
Het is een mooie zomerdag als ik Hadija bezoek, met haar praat en deze foto’s maak. Al vroeg is het warm. De vaders en moeders werken op de akker, de kinderen gaan naar school. Vrolijk joelend komen zij na de lessen naar buiten, blij om te kunnen spelen aan de rand van het meertje, vlak achter de school.
De hele klas gaat zwemmen. Ook Hadija heeft daar zin in. Onbekommerd spelen zij en haar vriendjes aan de oever van het meertje. Geen van de kinderen valt het op dat het er stinkt. Die geur, dat is altijd zo, ze zijn het gewend. Mij valt het wel op. Het stinkt er naar ontlasting. Hoe dat komt? Op het schooltje zijn geen toiletten. Weinig gezinnen in het dorp hebben een toilet. De mensen doen, langs het water, hun behoefte. Onwetend van de gevaren van bacteriën en andere ziekteverwekkers.
Ik sta aan de rand van het meertje. Enkele moeders scheppen met een emmer water uit het meertje en brengen het naar huis. Het water wordt gebruikt in het huishouden en om kleding te wassen. Het wordt ook gedronken en gebruikt om maaltijden te bereiden.
Niemand weet dat het water de oorzaak is van de diarree, die zoveel kinderen en hun ouders in het dorp regelmatig ziek maakt.
Juist het water, bron van al het leven, is de bron van alle ellende.
Hier is veel goed werk te doen. Toiletten bouwen: dat is fase één van de oplossing. Maar de kinderen moeten ook leren hoe belangrijk goede hygiëne is om te voorkomen dat ze ziek worden.
Handen wassen, na het doen van de behoefte. Niemand doet het. Als het je nooit geleerd of verteld is, waarom zou je het dan doen?
Keer op keer ziek worden: met betere sanitaire voorzieningen is dat te voorkomen. Dan missen de kinderen voortaan veel minder schooldagen. Ze zijn gezonder, vitaler, net als hun ouders. De training die zij op school krijgen over handen wassen en hygiëne, delen zij met hun ouders. Dat helpt de kinderen, hun families en de hele gemeenschap vooruit.
Simavi wil kinderen als Hadija een toilet geven. Dat is voor haar van levensbelang.
Een toilet maakt in het leven van kinderen als Hadija een groot verschil. Daarmee kunnen zij zichzelf beschermen tegen ziektes en gezond blijven. Hun gezondheid is hun toekomst.
Gunt u ze ook zo’n gezonde toekomst? Help dan met uw gift van € 23 € 32 € 40 of het bedrag dat u wilt geven door deze kinderen. Geef wat u kunt, maar doe het alstublieft vandaag nog. Want elk uur sterven er kinderen aan de gevolgen van diarree. Elk uur dat we langer wachten kan Hadija, of zoveel andere kinderen, doodziek worden.