Dankbaar om iets te mogen planten: de nalatenschap van Adrie Blonk
Adrie Blonk, de oudste uit een gezin met zes kinderen uit Boskoop, was al vele jaren een trouw donateur en liet na haar overlijden op 95-jarige leeftijd een flink deel van haar vermogen na aan Simavi.
Haar nicht Christine vertelt: ‘Voor mijn tante Adrie waren de jaren als onderwijzeres op een meisjesschool in Nieuw-Guinea heel speciaal. Ze werkte daar eind jaren vijftig tot ze werd geëvacueerd in 1962. Daarna werkte ze ook nog een paar jaar in Suriname tot ze terugkeerde naar Nederland om in Delft als lerares Engels aan de slag te gaan.’
‘Bloemen van geluk moet je zelf planten. Het is een gave als je planten kan.’
Ze had graag arts willen worden om te werken in Nederlands-Indië, vertelt Christine. Haar ervaringen in Nieuw-Guinea en het meisje voor wie ze daar zorgde, hebben waarschijnlijk ook een rol gespeeld in haar besluit om Simavi op te nemen in haar testament, denkt ze. ‘Ze vond vrouwenrechten belangrijk, mogelijk omdat ze als alleenstaande vrouw daarmee te maken heeft gehad in haar leven.’
‘Mijn tante is nooit getrouwd geweest maar was altijd heel betrokken bij al haar neefjes en nichtjes. En na haar overlijden kregen we warme reacties van mensen die ze in Nieuw-Guinea of Suriname had ontmoet. Ook met oud-collega’s van de scholengemeenschap waar ze lesgaf, hield ze trouw contact. Ze voerde graag gesprekken over nieuws, de politiek en boeken, en bezocht lezingen vanuit haar kerk.’
Hard werken en sober leven, waren belangrijk voor haar. Op haar rouwkaart stond geschreven: ‘Bloemen van geluk moet je zelf planten. Het is een gave (geen verdienste) als je planten kan. Ik ben er dankbaar voor dat ik dit voor een deel gekund heb.’ Met haar nalatenschap blijft Adrie Blonk zaadjes planten voor vrouwen en meisjes wereldwijd.
Heb je vragen of wil je meer weten over nalaten aan Simavi? Neem dan contact op voor een vrijblijvend gesprek.
+31 (0)88 313 1500
