‘Ik heb geleerd hoe ik mijn stem kan laten horen.’ Het verhaal van Popy uit Bangladesh
‘Twee maanden per jaar stond ons hele dorp blank. Geen toiletten, geen drinkwater. We konden nergens heen. Ik had geen idee dat ik er zelf iets aan kon veranderen.’
De 27-jarige Popy woont in het dorp Khorerdanga, in het zuiden van Bangladesh. In dit gebied steunt het Water Justice Fund van Simavi vrouwengroepen om hun eigen klimaatoplossingen te realiseren. Popy vertelt: ‘Ik heb twee jonge dochters en ben verantwoordelijk voor het huishouden en het verzorgen van mijn familie. Net als veel vrouwen in mijn dorp stopte ik met school toen ik trouwde. Als huisvrouw had ik geen tijd om na te denken over waterproblemen. Ik was altijd stil. Naar vrouwen wordt niet geluisterd als er belangrijke beslissingen genomen moeten worden.'
‘Alles stond onder water’
‘Elk jaar werd ons dorp twee maanden lang geteisterd door overstromingen. Alles stond onder water – de wegen, de velden, de wc’s. Mijn man kon niet werken. We hadden geen inkomen. Kinderen werden ziek omdat we geen schoon water hadden.’
Toch bleef de situatie jaren onbesproken. Popy vertelt: ‘Hier zijn vrouwen niet gewend om over problemen te praten. Laat staan om samen te werken aan een oplossing. We hadden toen nog niet door dat juist wij dit konden veranderen. Totdat ik hoorde over de vrouwengroep Shapla Nari Unnayan Dal.’
De kracht van vrouwen
‘Voor het eerst in mijn leven zat ik in een groep met andere vrouwen, waar we samen bespraken wat er misging in het dorp. We waren allemaal zenuwachtig in het begin, maar ook nieuwsgierig. Wat als we samen wél iets konden veranderen?’
De groep begon klein, maar met steun van de lokale organisatie Uttaran, leerden de vrouwen hoe ze hun stem konden laten horen. Ze kregen trainingen in waterbeheer, maar ook in leiderschap en het opkomen voor hun rechten. ‘Vroeger wist ik niet eens dat we recht hadden op hulp van de overheid. Nu weet ik: die rechten zijn van ons, en we kunnen ervoor vechten.’
‘Tijdens hun bijeenkomsten kwamen we al snel tot een conclusie: het probleem zat bij de dichtgeslibde kanalen die het regenwater niet meer konden afvoeren. We zeiden: als we die kanalen uitbaggeren, kunnen we de overstromingen stoppen. Dankzij de trainingen hadden we geleerd hoe we met de autoriteiten in gesprek konden gaan, en dat we recht hadden op steun vanuit de Water Development Board.’
Een historische ontmoeting
‘Er waren mensen die zeiden dat het geen zin had om dit te doen. Ze zeiden: "De voorzitter luistert niet naar je" of "Waarom verspil je je tijd?" Soms moesten we meerdere keren naar verschillende plekken voordat we iets bereikten. Maar we gaven niet op. Samen besloten we waar we naartoe zouden gaan en met wie we zouden praten. En de mensen van Uttaran gaven ons hoop dat dit kon lukken’
Met een goed voorbereid plan, en gesterkt door hun trainingen, ging Popy samen met andere vrouwen naar de autoriteiten. ‘Tot ieders verbazing kregen we gehoor. De Water Development Board gaf 2,2 miljoen BDT (16.000 euro) om het kanaal uit te baggeren. Ik geloofde het bijna niet. Mensen zeiden altijd: niemand luistert naar vrouwen. Maar nu zaten wij daar aan tafel, en ze gaven ons het geld!’
Trots en verandering
Het dorp kwam samen om te helpen het kanaal uit te graven, waardoor het dorp zeker drie tot vier jaar bescherming is tegen overstromingen.
‘Ik ben zo blij en voel me zó trots. Ik kom uit een arm gezin en heb mijn school niet afgemaakt, maar nu is dankzij mij ons dorp beschermd. Ook mijn man is heel trots. Hij vraagt nu naar mijn mening. Dat is nieuw.’
Maar voor Popy is dit nog maar het begin. ‘We hebben bewezen dat we iets kunnen bereiken. Nu gaan we kijken hoe we onze toiletten kunnen verbeteren. En daarna? We zien wel. Maar we blijven niet meer stil.’
Wat is het Water Justice Fund?
De gevolgen van klimaatverandering laten zich vooral voelen via water. Het Water Justice Fund steunt lokale vrouwengroepen in Kenia, Nepal en Bangladesh met kleinschalige investeringen om hun positie te versterken en lokale oplossingen voor de watercrisis te realiseren.